Yani en kalın elbiselerimle, üşürken o sahilde.
Düşlerimden düşerken incecik rüyalara,
Yani, sen yine meşgulken ben uzaklarda.
Uzanamazken gökyüzüne, bulutlara,
Yani takılmışken kâğıttan gökkuşaklarına.
Kalemler tükenmiş, yürekler susuz kalmışsa,
"Hani, belki, o zaman unuturum seni" Sanma!
Adın da, sevdan da,
Çıkmaz bu bedenden bu can çıkmadıkça...
Harutyun Davulciyan
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder